Potjes likken en deksels drukken.

Als woorden wensen zijn. Dan zijn mijn verhalen 1000 wensen als de
geneugten des hemels. Tenminste ik hoop van wel.

In dat geval wens ik:

Haren die in grote krullen vallen op haar schouders. De kleur ervan
gitzwart als de nacht. Zwarter dan de kolen die gewonnen werden in de
mijnen van Limburg. Haar zo glanzend van nature, dat de weave-makers
zich suf piekeren over de chemische formule die nodig is om het te creëren.

Haar huid zo zacht als perzikken. Geen oneffenheden die haar landschap
kunnen bezoedelen. De ware huidskleur van dit schepsel is eigenlijk alleen esoterisch te beschrijven. Voor de niet ingewijden doe ik het met voedsel, omdat haar aangezicht de honger in je ogen weergeeft. Lustig zoekend naar nog een aanblik van mijn schepsel, mijn ideale vrouw. Caramel, koffie, Bruine suiker met vanille ijs of zelfs de korstjes van witbrood komen niet in de buurt van de perfecte kleur bruin dat haar huid is.

Haar ogen. Wat valt er te zeggen over amandelvormig? Wat valt er te verdrinken in donkerbruine ogen waar je jezelf in ziet met al je eigen fouten? Een glans die de jouwe laat verbleken tot slechts een sprankel van een regendruppel in het zonlicht toen niemand keek vorige week dinsdag.

Haar lichaam, een lichaam van godin. Het lichaam van een godin. Het meest nauwkeurig te beschrijven met de celebrities die de kijkbuis sieren met volle rondingen, perfect afgetrained om natuurlijk te lijken. Zij is natuurlijk. Zij is een verschijning, klein genoeg om kwetsbaar te zijn, maar groot genoeg om gezien te worden. 

Als zij spreekt zijn haar woorden zoeter dan honing. Nectar voor mijn ziel als zij zegt dat ze van me houdt. Zij is stil op de juiste momenten en spreekt met perfecte timing. Komisch, dramatisch, chaotisch, charismatisch, alles op de juiste tijd en plaats voor de woorden die ze uitspreekt.

Ik kan doorgaan met beschrijven hoe mijn ideale vrouw eruitziet, maar ik wil haar eigenlijk nooit tegenkomen.

Hoe eng is het wel niet als je de ideale vrouw tegenkomt? Ze je zinnen afmaakt en daadwerkelijk je dampoes een cijfer geeft. Alles zo goed in bed doet dat je overbodig bent? Nee, laat d'r maar een fantasie blijven. Een onduidelijk beeld waar alleen de grote lijnen duidelijk van zijn.

Sommige mensen beweren dat ze niet bestaat, die ideale vrouw. Dat ze een verzinsel is, gemaakt om te blijven zoeken naar perfectie. Een oneindig streven naar een verlangend dat nooit vervult wordt om uiteindelijk te eindigen met minder.

Ik denk dat die mensen eens moeten stoppen met masturberen en hun computerscherm uit moeten zetten.

Het is namelijk heel egocentrisch om te beweren dat op jou potje geen deksel past. Je bent niet voor niets een potje. Als het past werkt het, want perfectie is fantasie en zolang ik fantaseer bestaat de perfectie van het dekseltje dat past.

Ik ga maar eens een perfect dekseltje bedenken..

Peace en Powa,

Eerlijk.

Verstuurd vanuit een tupperware fabriek. 

*Voor Nijntje