Het park waar ik honderden keren doorheen heb gelopen was veranderd.
Er stonden vervallen huizen waarvan ik zeker wist dat ze die ochtend nog in aanbouw waren. Ik liep verder en dacht dat ik vanzelf wel zou herkennen waar ik was. Ik liep een smalle straat in en passeerde een huis waar licht boven brandde.
Hier moet ik zijn dacht ik, terwijl ik langzaam de trap op liep. Ik herkende het als het huis waar ik vroeger woonde.
Het was echter slechts een schim van het huis dat het was, want deze wereld leek een vage herinnering waar alleen basiskennis van de vormen mij vastigheid gaf.
Ik liep een woonkamer binnen en zag mijzelf aan tafel zitten. Een jongere versie van mij zat op de bank rustig tv te kijken.
Rechts van mij in de deuropening, naar waarvan ik vermoed dat het de keuken was, zag ik een meisje van rond twintig. Ze leek sprekend op mijn tante, maar dat kon niet. Mijn tante kon geen kinderen meer krijgen op deze leeftijd.
Ik keek naar deze personen en besefte me langzaam dat dit niet mijn tijdperk was. Om te controleren in welk jaar ik terecht was gekomen vroeg ik nonchalant waar "Kevin" mijn neefje was. De oudere ik aan tafel zei dat hij zich vaagjes kon herinneren dat zijn betovergrootvader zo heette. Ik raakte lichtelijk bedroeft en vroeg of ik in mijn woonplaats was. De oudere ik glimlachte en zei dat niemand meer daar woonde. Waarom niet vroeg ik, terwijl door mijn hoofd herinneringen speelde die al mijn familieleden, kennissen en vrienden toonde. Hij zei dat het ingewikkeld was.
Op het moment dat de film van herinneringen door mijn hoofd ging keek ik naar mijn betachternichtje. Ze zou niet eens weten wie ik was, wat ik dacht, voelde.
Ik werd wakker..
Deze droom had ik op vrijdag 02-03-2012
Wat het precies betekent weet ik niet, maar het geeft me het gevoel dat ik ervan moet leren op twee manieren.
1. Er zijn generaties na ons, nakomelingen die ook een leven zullen leiden, voelen, denken, weten. Je bent hier in jou tijd en je nageslacht van misschien wel 3 generaties verder zullen je naam niet eens kennen. Dus wat dat je doet is belangrijk? ..
2. Gedenk die oudjes. De mensen die een leven hebben geleid, gedachtes hebben gedeeld, geleden, gelachen en hebben gebouwd. Niet zozeer de groten der aarde zijn belangrijk en verdienen een plek in de geschiedenis. Jouw opa en oma, hun ouders, hun opa en oma, de mensen waarvan je niet eens weet hoe ze waren. Respecteer ze. Geniet. Hier is eindig.
