Ode aan Mcfly..

Ik streepte "Dragon" door en plaatste er mijn eigen tag boven. Ik voelde mijn hart kloppen in mijn keel terwijl ik de letters sierlijk op de muur plaatste. Ik draaide me om toen ik klaar was en liep tevreden verder richting mijn huis.

Het park waar ik honderden keren doorheen heb gelopen was veranderd.
Er stonden vervallen huizen waarvan ik zeker wist dat ze die ochtend nog in aanbouw waren. Ik liep verder en dacht dat ik vanzelf wel zou herkennen waar ik was. Ik liep een smalle straat in en passeerde een huis waar licht boven brandde.
Hier moet ik zijn dacht ik, terwijl ik langzaam de trap op liep. Ik herkende het als het huis waar ik vroeger woonde.
Het was echter slechts een schim van het huis dat het was, want deze wereld leek een vage herinnering waar alleen basiskennis van de vormen mij vastigheid gaf.

Ik liep een woonkamer binnen en zag mijzelf aan tafel zitten. Een jongere versie van mij zat op de bank rustig tv te kijken.
Rechts van mij in de deuropening, naar waarvan ik vermoed dat het de keuken was, zag ik een meisje van rond twintig. Ze leek sprekend op mijn tante, maar dat kon niet. Mijn tante kon geen kinderen meer krijgen op deze leeftijd.

Ik keek naar deze personen en besefte me langzaam dat dit niet mijn tijdperk was. Om te controleren in welk jaar ik terecht was gekomen vroeg ik nonchalant waar "Kevin" mijn neefje was. De oudere ik aan tafel zei dat hij zich vaagjes kon herinneren dat zijn betovergrootvader zo heette. Ik raakte lichtelijk bedroeft en vroeg of ik in mijn woonplaats was. De oudere ik glimlachte en zei dat niemand meer daar woonde. Waarom niet vroeg ik, terwijl door mijn hoofd herinneringen speelde die al mijn familieleden, kennissen en vrienden toonde. Hij zei dat het ingewikkeld was.

Op het moment dat de film van herinneringen door mijn hoofd ging keek ik naar mijn betachternichtje. Ze zou niet eens weten wie ik was, wat ik dacht, voelde.

Ik werd wakker..

Deze droom had ik op vrijdag 02-03-2012
Wat het precies betekent weet ik niet, maar het geeft me het gevoel dat ik ervan moet leren op twee manieren.

1. Er zijn generaties na ons, nakomelingen die ook een leven zullen leiden, voelen, denken, weten. Je bent hier in jou tijd en je nageslacht van misschien wel 3 generaties verder zullen je naam niet eens kennen. Dus wat dat je doet is belangrijk? ..

2. Gedenk die oudjes. De mensen die een leven hebben geleid, gedachtes hebben gedeeld, geleden, gelachen en hebben gebouwd. Niet zozeer de groten der aarde zijn belangrijk en verdienen een plek in de geschiedenis. Jouw opa en oma, hun ouders, hun opa en oma, de mensen waarvan je niet eens weet hoe ze waren. Respecteer ze. Geniet. Hier is eindig.

Ritme, Ritem, Ritmo

Wat ik was kan ik niet blijven.
Alles wat ik ben, ben ik eens geweest.
Ik zie alles aankomen.
Tot het plaatsvindt en ik het niet meer weet.

Ex vriendinnen, Ex vrienden, Ex kennissen, Ex mensen.
Stress, wat stress, minder stress en vergeten.
Vergeven doe ik immers nooit.

Het is een slijten van gevoelens, vergeten maakt alles mooi.

Aceisnogsteedseerlijk

Goh, ik leef nog..
Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik mijn ervaringen deelde. Ik kan natuurlijk gaan opnoemen wat er allemaal gebeurd is in dat jaar, maar dat zou zonde zijn. Leave the memories dead and begraven, net als de bitches die ik geskipt heb.

Ik voel me gewoon weer bewogen om te schrijven.
Inderdaad vanwege allerlei vrouwen, maar ook dat gevoel iets te willen delen met anonieme lezers.
Mijn leven lijkt wel ten opzichte van een jaar geleden wel een film.

Okay ik lieg. Mijn leven is een opeenstapeling van behoeften en wensen die ik probeer uit te voeren door mezelf te sussen met creatieve uitspattingen.
Er waren vorig jaar meer vrouwen, waarvan er nu nog maar een enkele is overgebleven in mijn leven.

Ach, chickies komen en gaan. Dat geeft niet. Zolang ik maar in ze ben geweest. Al was het kort en waardeloos, het gevoel van kunnen zeggen "haar heb ik ook gedaan" blijft magisch.

Vaak hoop ik op dat ene doel in waardoor ik kan uitblinken in iets wat ik echt wil. Ik heb op jonge leeftijd ontdekt dat als ik iets echt wil, ik er ook goed in ben. Die ontdekking heeft teweeggebracht dat ik alles aan doen ben wat ik wil, maar alles en willen zijn twee dingen die niet samen gaan.

Ik compenseer het door een beetje te genieten van alle dingen die ik doe, waardoor ik het ook weer uiteindelijk niet wil.

Welkom in de zevende ring van mijn hels bestaan.

David Banner

Een nieuwe banner geplaatst.

Hij is niet uitgelijnd, maar de betekenis erachter maakt alles goed.

Photoshop is wel mijn dingetje aan het worden merk ik.

Peace!

Publicaties en pijntjes

"Beste Eerlijk,

2 Januari was het laatste dat je wat van mij hebt vernomen zie ik. Mijn excuses daarvoor, maar de tijd vliegt als je zo bezig bent met leven of in jou geval overleven. Ik zag dat je me een paar keer hebt geprobeerd te bellen en mailen, maar ik kon gewoon niet antwoorden op die momenten (ons dingetje?). Je vraagt je natuurlijk af waarom niet en ik weet dat er allerlei dingen door je hoofd spoken, maar niet getreurd het is niks ernstigs. Ik las je tweets en zie dat je af en toe best weer grimmig bezig bent. Grappig, maar ik zie gewoon hoe zoekende je bent naar dat ding dat je jou maakt.

Ik weet dat je een hekel hebt aan tips en toewensingen, maar please ga weer Bloggen Eerlijk. Het deed me goed en als ik eerlijk ben mis ik het geluid van je stem in mijn hoofd als ik je verhaaltjes en nonsens lees. Je hoeft niet de beste te zijn Eerlijk, geniet gewoon van het doen. So So Adje komt eindelijk uit? Ben blij dat het wat is geworden. Ik begrijp alleen dat verhaal niet helemaal van dat boekingskantoor en dat boycotten, omdat er al een Adje is? Moet je me toch eens even uitleggen.

Het zou mooi kunnen zijn als we beiden niet zo verknipt waren..

Je hoeft niet te antwoorden, je weet dat ik lees en soms jaren later pas reply :)

Groetjes,

Lea"


*****************************************************************************

Beste Lea,

FUCK YOU

Met vriendelijke groet,

Eerlijk.

Ps.

Je weet dat ik zoekende ben. Zijn we dat niet allemaal? Jij zou dat als geen ander moeten weten. Soms probeer ik te genieten maar vind ik mezelf nep, omdat ik me dan bedenk dat als je jezelf moet helpen herinneren om te genieten je nooit echt geniet. Dat gaat al heel lang bij mij zo en tot 21-12-2012 (of 23 weetikveel lol) gaat het zo blijven. Ik gebruik Twitter als Blog, maar ik zal wel wat vaker schrijven. Wil mezelf geen dingen opdringen. Ik ben deze Blog gestart als remedie tegen mijn hartzeer, maar helaas is mijn hart afgelopen zomer overleden waardoor de meeste slechte herinneringen verloren zijn gegaan.

Weetje.. Ik wil gewoon leven met mijn wifey, hoeren neuken en nooit meer werken.