weet het sorry. Er is zoveel gebeurd in de tussentijd en ik moet
melden dat ik vader ben geworden van een prachtige en zeer gezonde
dochter.
De bevalling ging heel soepel en ik ben super trots dat mij dit
helemaal alleen is gelukt.
Ze weegt 7,8 Couric en ik heb haar net doorgespoeld.
Dit wordt echter geen opsomming van gebeurtenissen het afgelopen half
jaar, maar iets wat me net overkomt.
Code McDonalds.
Mooi als ze toen was herinner ik mij haar nog goed. Licht getint als
een Werther's Echte snoepje, een flinke bos krullen als Foxy Cleopatra
in Goldmember, dikke tieten als dikke tieten en ogen die ik me voor de
geest haal als adembenemend.
Nou ja dat laatste is een beetje overdreven, maar ze had wel een door
onze Schepper persoonlijk voor de deur geplaatst bos hout.
Ze is maar één keer bij me thuis geweest toen ik zestien was. Vanaf
het moment dat ze binnenkwam wist ik niet zeker of het me zou lukken
om met haar te zoenen.
Ze maakte me nerveus, omdat ze heel komisch deed, grappen maakte en al
mijn lades en kastjes inspecteerde.
Eng was het ook, omdat ik dat normaal deed om mijn vrouwelijke gasten
gerust te stellen en voor te bereiden op de film onder de dekens.
Haar karakter en sterke wil, ze wilde eerst niet zoenen, lieten mij
vrijwel meteen een duikvlucht nemen naar de poel der verliefdheid.
Het gekke met verliefd zijn op je 15e als Adje, is dat sex en
verliefdheid behandeld worden als twee aparte entiteiten. Ik ontdekte
dat mijn onder de deken filmtruc heel goed werkte bij verschillende
dames en Code McDonalds kreeg op dat moment letterlijk een vriendje
met sixpack broodjesbuik, wenkbrauw piercing en flikkerig Sisqo kapsel.
Het was het jaar 2000, maar toch. Vriendje.
We groeiden uit elkaar en pas vijf jaar later zouden we weer in
contact komen. Ik ben vergeten hoe, maar ik heb haar naar mijn huis
gelokt met het feit dat ik zou koken.
Ik verbrandde de doperwtjes, de rijst was papperig, maar de kip was
goddelijk. Ik denk dat de zenuwen hun rol geweldig vervuld hadden die
dag.
Het was laat en ze besloot te blijven slapen aangezien het winter was
en ijskoud buiten. We lagen in één bed, onder één deken en een
beetje dicht tegen elkaar aan.
"Nee" kort en krachtig het antwoord toen ik mijn eerste poging deed om
haar te zoenen. In plaats van schaamte of de wil om het nog een keer
te doen werd ik kalm.
Iets in me zei me om haar als goede vriendin te houden en haar
respectvol te behandelen.
Met een glimlach viel ik in slaap..
In de daaropvolgende vijf jaren hielden we regelmatig contact. Soms
maanden niet, maar het zat altijd goed en mijn verliefdheid ebte
langzaam weg.
Vorige week smstten we met elkaar en bekende ik uit het niets mijn
verliefdheid. Ze gaf me het meest onbevredigend antwoord dat ik toen
nodig had.
"Zomaar! Had het best een kans gegeven"
De teleurstelling van een gemiste kans maakt plaats voor kalmte als ik
wakker word naast diepbruine ogen die glimlachen.
Peace en Powa.
Met dank aan CHXOAMSSN, Flo en Adje.
aCe.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
