zondag 13 december 2009

Brugklas pimpin'

Ik weet het nog goed. Ik zat in de brugklas, Havo/Vwo getest. Vers van de kinderschool en de hormoontjes net werkend.


De tweede week van school was ze er ineens, half Indisch, half Nederlands en volledig aantrekkelijk. Krullend donkerbruin haar en een lichaam, dat ik wegens mogelijke pedofilie beschuldigingen, niet wil en zeker niet ga beschrijven.


Ik was op slag verliefd, althans wat mijn 13 jarig breintje als verliefd kon beschouwen in die tijd. De waarheid is eigenlijk dat ik mijn 13 jarige penis, je snapt me wel.


Ze was ook direct een aanwezigheid temidden van de cool kids waarmee ik toen omging. Ik ben echt super grappig, zei ze. Lieve woorden die ze in mijn agenda schreef, knijpen in mijn arm als ik haar liet lachen en de drie kusjes die ik kreeg bij het komen én gaan.


Het állerbelangrijkste wat ze neerpende voor mij was haar

telefoonnummer omringd door hartjes.


Niet een slechte eerste dag bij een dame bedacht ik me zo. Met mijn kansen hoog ingeschat kwam ik uit school en toetste meteen het nummer in, gierige aap dat ik was.


Het telefoongesprek:

*Tuut pauze Tuut.

-Hallo met Marijke? (hoe Nederlandse moeders ook heten)


-Goedemiddag met Adjé, is M. misschien aanwezig?


-Ja hoor, momentje Adjé ik zal haar even roepen.


Het roepen en korte dialoog kon ik op de achtergrond horen. Dit had eigenlijk al mijn alarmbellen moeten laten rinkelen, maar nee hoor. Domme gierige aap dat ik was.


Wat ik hoorde was dit:


-M?

-Jaaaa?

-Een jongen aan de telefoon voor je!

-Wie?

-Arno of Adjé ofzo!

-Wie is dat?

-Ja voor jou! Neem op!


(Gefrommel aan de hoorn)


M: Hallo??

A: Hey met Adjé, alles goed?

M: Ow Ja alles goed hoor en met jou?

A: Ja lekker hoor, hey een vraagje.

M: Ja?

A: Je weet wel wie ik ben toch?

M: Eh jawel.

A: Wil je verkering met me?

M: Nee.

A: Okay, nou ehm doei.

M: Doei doei!


Mijn hart brak niet eens. Het was eerder een soort van roes waar ik in verkeerde, omdat de stommiteit die ik begaan had dommer was dan het barebacken van een vreemde man in een darkroom van de ‘it’.


Natuurlijk was ik de komende weken onzichtbaar in de pauzes. Het was de derde week dat ik haar niet had gesproken of van dichtbij had gezien toen het gebeurde.


Ik kwam uit het fietsenhok gelopen klaar om naar huis te gaan toen ik haar met mijn populaire 'bad boy' neef zag. Ik kon niet zwaaien en door naar huis, omdat zij dan helemaal reden had om het voorval te vertellen en ik dan een totaal ‘vriendje’ zou zijn voor een lange tijd.


Ik liep dichterbij en zag een glimlach op de gezichten van haar en mijn neef. De twee anderen die erbij stonden waren met andere dingen bezig. Voordat ik kon vragen hoe het ging hoorde ik al het gevreesde onderwerp.


‘haha heb je d’r gevraagd niffo?’ Ik knikte ja en voelde me leeg worden van binnen. De grond ging open en ergens in China zat mijn maag. Ik weet niet meer wat er daarna precies gebeurde, omdat ik pijnlijke momenten als deze uit mijn geheugen wis als de lengte van het wattenstaafje bij een SOA-test. Ik heb daarna nooit meer dan drie woorden met haar gesproken..


Dit verhaal draag ik op aan haar, omdat ik weet dat ze er nu verschrikkelijk uitziet. Dat inclusief de 20 kilo die ze heeft gestolen van Viola holt.

Het was mij toen duidelijk dat ze op ‘bad boys’ viel, dus wens ik haar, samen met haar kind Graffitilensjo en haar vriend Rivelgriffton het allerbeste van de wereld.


Peace en Powa,


Eerlijk


dinsdag 1 december 2009

2 december, een vaginadag?

Een dag die begint met wakker worden. Kijken op twitter of ik
retweeted ben voor ongeschreven tweets en direct messages kijken.

Misschien ben ik boos vandaag. Het kan zijn blij en gelukkig, maar dat
is meestal als mijn geld is gestort. Mijn geld is nog niet gestort.

Na mijn ochtendgebed komt het besef dat ik s'avonds naar mijn werk moet.
Ik tel de uren af en denk nog 7 uur en dan zit ik in de tram.

Ik loop naar boven en hoor de bekende muzieknoot van mijn computer die
flitsend snel opstart. Yay.

Mails.. Ongewenste gooi ik weg, evenals de notificaties van mijn
direct messages.

Inbox, zoekbijbaan wil me nog callcenterer maken dan ik al ben en
hyves verteld me elke dag wie bijna jarig zijn. Mensen die ik niet
krabbel, die mij niet tikken, kortom geen moer geven om mijn bestaan.
Dit doen zij niet, omdat de meeste voor mij ook niet bestaan.

Ik walg van Nederland en zijn pretentieuze brij van muziektroep, domme
wijven en skeer zijn. Na 3 krabbels niet meer weten wat je tegenelkaar
moet zeggen, want op je oude werk spraken jullie ook niet.

Ik ben moe van Hyves, twitter, whatever en mijn telefoonverslaving. Ik
heb nergens meer zin in.

Wat wil je dan? Ik hoor het iedereen al zeggen, zo bemoederend en
zichzelf afvragend waarom de emotionele middelmatigheid bij mij nooit
aansluiting heeft gevonden.

Ik weet wat ik wil:
In bed liggen zolang ik wil met mijn telefoon uit.

Een lekkere chick met baka is ook nog wel ruimte voor.

Peace,

Eerlijk.

Vermoeid Verstuurd.

Switch Hitter missers in de stad.

Ik hou van jou Bijlmerbooty chick met een lichaam dat in mijn next
generation foon staat als foto van alleen een volmaakte achterkant.
Blank is je sjaal, het enige aan jou dat refereert aan die kleur.

Je praat niet, als je al zou praten zou ik het niet willen horen. Te
gefocust op de onderste helft van je lichaam bedwing ik mezelf je aan
te spreken.

Wacht even, ik heb geen verplichtingen ik kan het doen. Ik GA het
doen. Okay, hier komt het dan. Shit, wat wordt mijn openingszin? Ik
loop al..

Mijn lichaam heeft de tendens om eerst te doen en daarna pas te
luisteren naar de bestuurder.

De bestuurder is overigens ook een labiele lul die wisselt, als een
Sméagol, tussen een Hulk Hogan en een Harry Potter mindstate.

Ik zeg "hey". De Bijlmerbooty zegt "Hai" en lacht me vriendelijk toe.
Op deze momenten ben ik blij dat ik snel ben in het verzinnen van
gespreksstofen.
De bestuurder komt met:
Hey ik heb schoenen gezien in de Footje, maar ik twijfel nog. Wil je
met me komen checken?

Mijn lichaam heeft een beter idee, zegt zachtjes "hey" en loopt op
hoge snelheid een Bakker Bart binnen.

Ik sta nu in een lege Bakker Bart zonder trek in voedsel en een
bijlmerbooty die de bakker voorbij loopt zonder op of om te kijken.

F.ijn U.itermate C.haotisch K.erel zeg ik tegen mezelf, terwijl mijn
lichaam "neh ik hoef niks" uitspreekt tegen de jonge dame in de winkel.

Ik ben weer één met lichaam en geest als naar buiten stap. Elzhi in
de headphones en op naar de volgende..


Piazzo della Pangpang,

Eerlijk.


Gewoon verstuurd.