vrijdag 27 november 2009

Adjé ne va plus.

3:24 vrijdag avond. Locatie, mijn bed. Status, Alleen. Het is weer zo
een moment dat je denkt aan je leven Adjé.

Ik slaap al weken slecht. Ik doe ook al weken hele slechte dingen.
Soms denk ik dat dit de straf is voor geen geweten hebben.
Gewetenloosheid is slapeloosheid. Ik weet dat je je afvraagt wat ik
dan allemaal doe of gedaan heb, maar ik kan en durf dat gewoon niet op
te schrijven.

Houdt het best spannend, tenminste dat dacht ik zo..

Ik vind het eng hoe ik soms beslissingen neem in mijn leven. Gemaakte
keuzes die, achteraf gezien, evenveel waarde hebben als een
soepstengel opbergset.
3 Euro bij de Blokker.

Een 3 Euro die ik niet kan neerleggen. Drie waardeloze munten, die ik
niet heb. Als ik niet eens iets waardeloos neer kan tellen, hoe voelt
mijn eigenwaarde zich dan momenteel?

Prima, want ik geef geen vuck om geld.

Ik voel me een genie met een heroïnespuit in zijn arm. Wat als ik
zaken net niet ga redden? Wie gaat mij redden? Mijn leven voelt aan
als een bittere brij van afvragen over school, geld, poentje, matties,
domme dingen en mensen.

Dit is de tragische kant van Adjé de clown. Grappig aan de ene kant,
maar ook zo intens verdrietig dat hij geen moni heeft voor die jacka
aan de andere.

Aah slaap komt inzetten in mijn slaapkamer casino. 03:47 tis een
beetje laat, maar gelukkig ga ik slapen.

Rien ne va plus,

Eerlijk.


Verstuurd vanuit de Rapdjinder Rotisjop.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten