nodig als voedsel en hongerigen. Ze was klein, misschien 1m55 hooguit.
Klein en fragiel, een vrouw naar mijn hart.
Een vurige tong in discussies. Venijnig, scherp en opzettelijk
beledigend naar mij toe. Ik hield van haar.
S' nachts voelde ik haar over me heen kruipen om in m'n armen te
liggen. Met 19 jaar voelde ik mij een man. Ik hield haar vast en gaf
haar liefde. Niemand anders gaf haar dat gevoel, dacht ik.
Ik gaf en waar ik vroeg, weigerde ze te geven. Bij elke toenadering
werd ik afgesnauwd, kregen we ruzie en werd mijn poging teniet gedaan
door pijn. Vanbinnen verharde ik, werd bitter en gaf steeds minder
liefde. De laatste keer dat ik alles voor haar opzij zette was ze
zwanger, althans dat zei ze.
Ik, overtuigd van mijn kunnen, wilde het kind ter wereld brengen. Ik
was klaar voor vaderschap, immers hield ik van haar en zij van mij. We
zouden het zeker wel redden.
Ze begon te huilen, maar niet van blijdschap. Ze zei dat ik weg moest
gaan en niet voor het kind hoefde te zorgen, zij zou alles regelen. Ze
wilde me niet in de buurt tijdens de zwangerschap.
Het brak mijn hart. De vrouw van wie ik hield kreeg mijn kind en wilde
me niet, walgte van me zei ze. Een week later had ze een miskraam
gekregen, teminste dat vertelde ze.
Liefde maakt blind, ik geloofde haar en toen ze het uitmaakte was ik
de eerste paar dagen cool. Na een week stortte ik in een zwart gat. Ik
miste haar en de pijn van zoveel geven en niets terugkrijgen maakte
boos op de wereld, vrouwen en zelfs God.
Een jaar lang heb ik geen vrouw aangeraakt en elke toenadering naar
haar toe werd pijnlijk afgestraft met confronterende beledigingen.
Na een tijd vervaagde de liefde voor haar in mij. Het was weg, maar er
was iets anders voor in de plaats teruggekomen. Al die pijn, woede en
verdriet had plaatsgemaakt voor een zwart gat. Een kwaadaardig gevoel
om elke vrouw die ooit van mij zou houden te breken zoals ik gebroken
ben.
Een aantal jaren later sprak haar weer. Ik kwam haar tegen via Hyves.
Ze vertelde hoe ze abortus had gepleegd en dat ze door te liegen over
een zwangerschap hoopte dat ik zou vluchten uit de relatie. Ik was een
simpel neukertje en ze had eigenlijk haar 'echte' vriend gewoon ernaast.
De abortus ging echter mis en ze is niet meer in staat kinderen te
krijgen op de normale manier.
Ik heb nog steeds dat kwaadaardige gevoel om verliefde vrouwen te
breken in mij, maar ik ga veranderen. Ik doe echt mijn best, maar ik
had slechts 1 hart dat nu al jaren is verandert in een zwart gat..
*Zoals verteld aan de auteur.
Dit verhaal is opgebouwd uit verschillende gesprekken met de persoon
die dit overkomen is. Het feit dat de dame geen kinderen meer kan
krijgen lijkt zeer bevredigend, maar oordeel niet. Je weet de
achtergronden niet van mensen en bepaalde acties.
Ik hoop wel dat hij spoedig inziet dat liefde oneindig veel sterker is
dan kwaad en uit dat zwarte gat komt.
Zo nu ff een biertje drinken en poepen, want dat was wel heftig.
Peace en Chao-Sue.
Eerlijk i.s.m Adjé en anoniem.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
wauw ....ja man.
BeantwoordenVerwijderen