generation foon staat als foto van alleen een volmaakte achterkant.
Blank is je sjaal, het enige aan jou dat refereert aan die kleur.
Je praat niet, als je al zou praten zou ik het niet willen horen. Te
gefocust op de onderste helft van je lichaam bedwing ik mezelf je aan
te spreken.
Wacht even, ik heb geen verplichtingen ik kan het doen. Ik GA het
doen. Okay, hier komt het dan. Shit, wat wordt mijn openingszin? Ik
loop al..
Mijn lichaam heeft de tendens om eerst te doen en daarna pas te
luisteren naar de bestuurder.
De bestuurder is overigens ook een labiele lul die wisselt, als een
Sméagol, tussen een Hulk Hogan en een Harry Potter mindstate.
Ik zeg "hey". De Bijlmerbooty zegt "Hai" en lacht me vriendelijk toe.
Op deze momenten ben ik blij dat ik snel ben in het verzinnen van
gespreksstofen.
De bestuurder komt met:
Hey ik heb schoenen gezien in de Footje, maar ik twijfel nog. Wil je
met me komen checken?
Mijn lichaam heeft een beter idee, zegt zachtjes "hey" en loopt op
hoge snelheid een Bakker Bart binnen.
Ik sta nu in een lege Bakker Bart zonder trek in voedsel en een
bijlmerbooty die de bakker voorbij loopt zonder op of om te kijken.
F.ijn U.itermate C.haotisch K.erel zeg ik tegen mezelf, terwijl mijn
lichaam "neh ik hoef niks" uitspreekt tegen de jonge dame in de winkel.
Ik ben weer één met lichaam en geest als naar buiten stap. Elzhi in
de headphones en op naar de volgende..
Piazzo della Pangpang,
Eerlijk.
Gewoon verstuurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten